VRIJWILLIGERS GEZOCHT
We hebben je nodig, meer dan ooit in de nieuwe constellatie van onze Pastorale eenheid en van ons decanaat.
Er is heel veel wat je kan doen, er zijn heel verscheidene competenties die bij ons nodig zijn!
Bij het begin van het jaar brengen we de vrijwilligers van onze pastorale eenheid samen.
Zonder al die mensen die elk op hun eigen plekje, in hun eigen functie hun eigen taak vervullen
zou er geen sprake zijn van een pastorale eenheid. Het bestaan en de werking ligt in hun handen
op de verschillende niveaus zijn telkens weer mensen nodig die hun handen uit de mouwen steken,
hun computer willen opstarten, hun auto uit de garage willen halen of zelf gewoon uit hun zetel willen komen
voor de ander, in wie wij eerder of later toch altijd weer Jezus mogen herkennen.
Voel je je geroepen? We zullen je met open armen ontvangen
In de Gentstraat 3 elke weekdag van 9.30 tot 11.30
In het Heilig Hartplein 4 ma di do en vr van 9.30 tot 11.30
In de Dekenijstraat 10 elke werkdag van 9.30 tot 13.00
In de Elisabethlaan 378 op woensdag van 9.30 tot 11.30
Of bij de priesters na een viering
Of bel gewoon eens naar 059 70 17 19
Weet je zeker welkom wat je talent ook is.
als opsteker voor hen:
HET VRIJWILLIGERSGEN
Ik zie hoe een dame zich voorover buigt om te morrelen in de goot. Als ik naderbij schrijd, zie ik hoe ze voorzichtig een gekwetst katje optilt en zich erover ontfermt. ‘Kan ik een handje helpen?’ murmel ik, bijna onverstaanbaar. Alsof ik schroom heb om te doen wat ik moet doen: haar helpen bij haar missie. Ze kijkt even op en gaat dan onverstoorbaar verder. Ze bekommert zich niet over wat anderen denken of zeggen; ze is ervan overtuigd dat ze het goede doet. Zacht wikkelt ze het miauwende mormeltje in een handdoek om het naar haar huis, half kattenopvang, te brengen.
Ik zie de tevredenheid op haar gelaat. Het plezier. Het geduld. Specifieke kenmerken, die je – als je goed kijkt – op het gelaat van al wie vrijwilligt kan ontwaren. Bij de vrijwilliger die een persoon met een handicap begeleidt tijdens een uitstap, een doos met etenswaren overhandigt aan een kwetsbare medeburger, vluchtelingenkinderen helpt bij het zoeken naar een huis of om de taal te beheersen. De bestuursvrijwilliger die er een erezaak van maakt om alles volgens de regels van de kunst te doen, de vereniging vooruit te helpen. De vrijwilliger die paraat staat om activiteiten op te zetten.
Vrijwilligers hebben een bijzondere kracht en overtuiging. Ze laten zich niet gemakkelijk van de wijs brengen, niet door wat tegenstand, bedenkingen, tegenslagen. Ze krabbelen altijd weer overeind, en als ze hun vrijwilligers-ei niet hier kwijt kunnen, leggen ze het daar.
Zo simpel is dat.
Vrijwilligers zijn content bij het opwekken van welbevinden bij anderen. Dat is een feit. Er is niemand die hen zegt dat ze moeten doen wat ze doen. Een levenskeuze als het ware. Ik vraag me af hoe dat het komt dat je van die rare wezens hebt, die het geen moeite teveel vinden, hun eigen vaak schaarse tijd te wijden aan anderen, paraat te staan.
Zou er zoiets bestaan als een vrijwilligersgen? Een bijzonder constructie in het DNA van wie we vrijwilligers noemen, die het goed doen in hen triggert, ondanks alles. Ik vermoed van wel. Er zijn mensen die vrijwilligerswerk met de paplepel toegediend krijgen; er zijn er die het op zichzelf ontdekken.
Het is absoluut hardnekkig, dat vrijwilligersgen, en dat is ook noodzakelijk in een wereld die killer, zakelijker, harder wordt. En je kan er anderen mee besmetten. Wie het gen ooit activeerde, kan en wil het nooit meer inactiveren.
Dat maakt jou, vrijwilliger sterk. Voor die voortdurend inzet, het geduld, de kracht om door te gaan, willen we je, elke dag – en zeker vandaag – danken. Je bent onmisbaar om van de wereld een schonere plek te maken.
Dank je wel. Leve het vrijwilligersgen!
met dank aan Eva Hambach, directeur Vlaams Steunpunt Vrijwilligerswerk vzw